تیر, ۱۳۹۷
فلیپ
کوچه‌های تهران به عنوان مکان‌هایی برای گردهم‌آمدن همسایه‌ها و برگزاری فعالیت‌های فرهنگی-اجتماعی آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. این در حالی است که در دهه‌های اخیر، با توجه به دلایل گوناگونی از جمله توسعه‌ی شهری پرشتاب و یک‌جانبه، بسیاری از کوچه‌های تهران از «فضای عمومی» به «فضای عبور» تغییر ماهیت دادند؛ هرچند به نظر می‌رسد ظرفیت بالای این کوچه‌ها - چه از جنبه‌های فضایی و چه از جنبه‌های مرتبط با زندگی اجتماعی ساکنین آن‌ها - برای تبدیل شدن دوباره به فضای عمومی، ارزش سرمایه‌گذاری دارد.
پروژه‌ی فلیپ با هدف فعال کردن کوچه‌های تهران و تجربه‌ی نزدیک کردن آن به فضاهای عمومی آغاز به کار کرد. فلیپ در طول مسیر از ساختار نظری تفکر استراتژیک معرفی شده از سوی UBC Sauder School of business بهره برد و در قالب یک کارگاه دوهفته‌ای، اولین گام را برداشت. هدف این کارگاه، تجربه‌ی مکان‌سازی مشارکتی کوچه‌ی جوزی واقع در محله‌ی نیاوران تهران بود؛ تجربه‌ای که طی آن، اعضای تیم کارگاه با همکاری ساکنین کوچه و محل، سعی کردند که عناصر فضایی و عملکردی موقتی را در کالبد کوچه قرار داده و بازخوردهای گوناگون مردم را ثبت کنند. مداخله‌ی نرمی که در کوچه صورت گرفت، گستره‌ی متنوعی از اقدامات کوچک را در بر گرفت؛ از کاشت بوته‌های توت‌فرنگی و گل‌های گرانیوم، تا نقاشی کودکان بر دیوارهای کوچه، تا ساخت صندلی از مصالح بهیافت‌شده، تا آموزش نجاری به کودکان. بخشی از این فعالیت‌ها توسط ساکنین کوچه مورد استقبال واقع شد و درنتیجه تصمیم بر آن شد که به صورت همیشگی در کوچه باقی بمانند.
پروژه‌ی فلیپ بر این باور است که مکان‌سازی شهری مشارکتی، نه تنها یک مدل توسعه‌ی شهری پایین به بالا را می‌آزماید، بلکه کمک می‌کند که ساکنین جوامع خرد محلی، ارتباطات اجتماعی-فرهنگی خود را بازیابی کنند.
[ دسترسی به گزارش تصویری پروژه‌ی فلیپ ]
.
.
.