بهمن, ۱۳۹۵
خاک آبی
در طی دویست سال گذشته نیروهای متعددی در توسعه‌ی سازماندهی فضایی بافت شهری تهران نقش داشته‌اند. با این وجود دردهه‌های اخیر بسیاری از ناحیه‌های شهری تهران مورد تحمیل الگوهای شهری بالا‌به‌پایین نیز قرار گرفته‌اند. عدم سازگاری فضایی این الگوها با یکدیگر، باعث پیدایش فضاهای پس‌مانده‌ای شده که به صورت ناموزون در سطح شهر - به خصوص در محلات فرسوده و محروم - پراکنده شده‌اند. افزون بر این، پیامدهای فرهنگی-اجتماعی این تصمیم‌های بالا‌به‌پایین منجر به مقاومت تعداد قابل توجهی از شهروندان در برابر پذیرفتن آن‌ها شده‌است.
محله‌ی خاک سفید واقع در شرق تهران یکی از معدود مناطق با سابقه‌ی زاغه‌نشینی و نرخ بالای جرم‌وجنایت و ناهنجاری‌های اجتماعی است. این منطقه در دو دهه‌ی گذشته شاهد برنامه‌ریزی‌های شهری و اجتماعی بالا‌به‌پایین بوده و پیوسته سعی در سازگاری خود با شرایط جدید داشته است.
«خاک آبی» پروژه‌ای در تلاش برای به‌کارگیری بهینه‌‌ی ظرفیت‌های طراحی با هدف معرفی مدل‌های توسعه و با رعایت اصول طب سوزنی شهری است. نتیجه‌ی پروژه‌ی خاک آبی چند طرح پیشنهادی بود که تعدادی از آن‌ها در محله‌ی خاک سفید به مرحله‌ی اجرا رسید؛ مانند جعبه‌ی آبی که یک کافه-بازی با قابلیت جابه‌جایی برای میزبانی مردم در طی ساعات روز است و شب‌هنگام به وسیله‌ی یک دروازه‌ی اتوماتیک بسته می‌شود.
چشم‌‌انداز خاک آبی، شبکه‌ای از المان‌های کوچک‌مقیاس شهری بود که به صورت لایه‌ای متوازن از مداخله‌ی شهری بدیل با گرافیک محیطی متمایز می‌توانست در محله‌ی خاک سفید تاثیرگذار باشد. ساخت و ساز این المان‌ها نیاز به تخصص اجرایی و فنی حداقلی دارد و مقاوم بودن در برابر تخریب، از لازمه‌های آن است.
.
.
.