بهمن, ۱۳۹۵
کشت تهران
تهران از جمله مناطقی در ایران با آب‌وهوای گرم و خشک است که از خاک حاصل‌خیز و شرایط آب‌وهوایی مناسب برای کشاورزی بهره می‌برد. از سوی دیگر بیشتر اراضی و باغ‌های این شهر - که پیوسته در حال رشد بوده - در طی دهه‌های گذشته از بین رفته و در کنار این‌ها، گسترش کنترل نشده‌ی جمعیت آن، منجر به میزان بالاتری از تقاضا برای تولید خوراک - به خصوص سبزیجات - شده است.
پروژه‌ی «کشت تهران» پیشنهاد می‌کند که شهر می‌تواند با تعبیه‌ی یک سیستم کشاورزی شهری سه‌لایه‌ای، به حالت پایدارتری در از منظر منابع غذایی نزدیک شود. لایه‌ی نخست، شامل زنجیره‌ای از تکه‌زمین‌های باقیمانده‌ی قابل کشت در سطح شهر است. لایه‌ی دوم روی شبکه‌ای قابل ردیابی از واحدهای کشاورزی سیار به عنوان کانون‌‌های تولید و توزیع فعالیت می‌کند؛ واحدهایی که می‌توانند شروع‌کننده‌‌ی کشاورزی شهری در مناطق غیر قابل کشت، بدون برنامه و خالی باشند. همچنین به عنوان یک قابلیت عملکردی اضافه، امکان استفاده از واحدها برای اقامت موقت کشاورزان و توزیع‌کنندگان نیز در آن‌‌‌ها دیده شده است. در آخر و در لایه‌ی سوم، فعالیت این واحدها به صورت مجازی و از راه اپلیکیشن و با همراهی رسانه‌های اجتماعی برای درگیر کردن شهروندان با کشاورزی شهری - از نوع ثابت یا سیار - در یک شبکه‌ی بهم‌پیوسته قابل هماهنگی است.
یک نمونه‌ی واحد کشاورزی خودکفا و متحرک از پروژه‌ی کشت تهران در دوسالانه‌‌ی معماری و شهرسازی سئول (۲۰۱۷) به نمایش گذاشته شد.
.
.
.
مدیر پروژه : شیما روشن‌ضمیر
گروه پژوهش و طراحی : سحر برزتی . پرنیان پزشکی . آویسا یزدانی . سیما سرکار . سینا زیباکردار
<